به نقل از «آفتاب»

نمایش «قویترین» در سالن دا به روی صحنه رفت

تاریخ انتشار: ۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۷۳۹۲۶

آفتاب‌‌نیوز :

 مهسا گنجی گفت: تصمیم گرفتیم بعد از سال‌ها تمرین و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات بیشماری که برای هر گروه هنری ممکن است رقم بخورد و همینطور صبر، بردباری و مقابله کردن با سختی‌ها و آدم ها، و در شرایطی غیرمعقول، که همیشه هم اینگونه بوده و خواهد بود و با یاری خداوند بزرگ بر آن شدیم که بر روی صحنه برویم؛ و نه برای دیده شدن بلکه برای پا برجا ماندن و نشان دادن برای استقامت در مقابل این هنر مقدس، والا و انسانی به نام "هنرِ تئاتر".

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: به روی صحنه ظاهر می‌شویم، چون بدون صحنه و تئاتر خواهیم مُرد و تئاتر نیز بدون ما خواهد مرد.  در مسیری که برای این نمایش طی کردیم تمریناتمان را با کمترین امکانات موجود، اما پر از عشق، هیجان، علم و دانایی پیش بردیم.  تمریناتی که در مکان‌ها و شرایطی سخت و متفاوتی چون:خیابان ها، کوچه ها، پلاتوها، زیرزمین‌های کوچک و نمور، انباری ها، پارکینگ ها، پارک‌ها، در سفر و در نابسامانی‌های جامعه رخ داد، ولی همه این‌ها با عشق به تئاتر انجام شده است.  اما اکنون که شب‌های پایانی اجراست اضطراب و نگرانی هایم بیش از گذشته است، قطعا هر کارگردانی برای کارش زحمات فراوانی می‌کشد و مشکلات زیادی را پشت سر می‌گذارد و همینطور هزینه‌های زیادی را متقبل می‌شود تا بتواند کارش را به روی صحنه ببرد ودغدغه اش این است که آیا کاری که برایش سال‌ها زحمت کشیده مورد استقبال و رضایت مخاطب قرار می‌گیرد یا خیر، که این موضوع، دغدغه و نگرانیِ هر کارگردانی ازآینده تئاترش می‌باشد مخصوصا در شرایط اقتصادی امروز که گریبانگیر همه اقشارجامعه به خصوص قشر ضعیف تئاتر شده است. چون برای این کار نه تهیه کننده‌ای داشتم و نه حمایت کننده ای. اما با این وجود سعی کردیم که کار را با همه کم و کاستی‌هایی که دارد به روی صحنه ببریم و اکنون نیز نمایشم را در یک سالن بسیار کوچک بر روی صحنه می‌برم. در صورتی که با توجه به نوع میزانسن‌ها و دکور باید در یک سالن بزرگتر بر روی صحنه می‌رفتیم، اما با توجه به محدودیت‌ها و شرایط مالی نامناسب و همینطور حمایت نشدن از سمت سالن‌های دولتی مجبور شدیم در یک سالن کوچک و با اجرایی بسیار محدود به مدت فقط ۱۰ شب میزبان شما مخاطبین محترم باشیم.

بازیگران این نمایش اولین تجربه حرفه ایشان را بر روی صحنه به نمایش می‌گذارند که اینجانب به مدت طولانی ماه‌ها و سال‌ها جهت آماده سازی بازیگر، تمرینات و آموزش‌های بازیگری را به صورت رایگان در اختیار این عزیزان قرار دادم و امیدوارم که شاهد پیشرفت و نتیجه خیلی بهتر، از این بازیگران با استعداد باشم؛ و در اینجا نیز از مخاطبین گرانقدر می‌خواهم که انشالله از کار اینجانب و بازیگرانی که با تلاش‌های فراوان و با تمام عشق و هیجان که زیر نظر اینجانب پرورش یافته اند حمایت کنند. چون معتقدم که فقط مردم و مخاطبین هستند که می‌توانند از یک هنرمند و اثرش حمایت کنند و نه مسئولین.

نمایش «قویترین» به نویسندگی یوهان آگوست استریندبرگ و ترجمه و کارگردانی مهسا گنجی، یک مونودرامِ تحلیلیِ روانشناختیِ چند وجهی و چند بُعدی و دارای لایه‌های اکسپرسیونیسم است.

در «قویترین» دیالوگ‌ها تنها یک حروف نوشتاری اند که به تنهایی ناکافی اند و زیرلایه‌های روانشناختی آن خیلی فراتر از حروف درون نمایشنامه است و همینطور رویداد‌های پیش از شروع نمایش بر روی صحنه.

نمایش «قوی‌ترین» از ۲۷ شهریور ماه تا ۷ مهر ماه به مدت محدود در خانه «نمایش دا» ساعت ۱۹:٠٠ در سالن شماره ۲ به روی صحنه می‌رود.

به صورت خلاصه نمایش «قوی‌ترین» درباره زندگیِ ۲ بازیگرِ تئاتر در سال ۱۸۸۸ در یک وضعیت نابه‌سامان در استکهلم سوئد است که در کافه‌ای مخصوص خانم‌ها به تصویر کشیده می‌شود.

در این اثر، درگیری‌های ذهنی، روحی و روانی بین طبقات بالا و پایین و جنگ وکشمش میان مثلثِ قدرت و عشق و پیش داوری‌های بین ۲ زن را شاهد هستیم.

 بازیگران نمایش «قوی ترین» عبارتند از:

هنگامه ارجمند-نازنین حلاج فر-نیلوفر صاهی-تابان عسگری، نیلوفر موید و مهسا گنجی.

سرپرست گروه کارگردانی و برنامه ریز: نسترن اسکندرپور
سرپرست گروه صحنه و مسئول اتاق فرمان: مهدی شوقی
مدیر صحنه: امیرحسین کُنانی
مدیر تولید و اجرا: حمید ناصر
دستیاران مدیر صحنه: ساحل بیات
مدیر تدارکات: هنگامه ارجمند
طراح لباس و دکور: مهسا گنجی
اجرای طرح و دوخت لباس: پانیا بختی
طراح گریم: امید علیزاده
دستیار طراح گریم: مهدی بلالی کسلانی
عکاس، تصویربردار، ساخت تیزر و موشن گرافیست: فرزین شکاری
طراح پوستر، لوگو، بروشور و موشن‌های تبلیغاتی: دانیال عربزاده
گروه تبلیغات: روابط عمومی:نسترن اسکندرپور
تبلیغات فضای مجازی: فریبا جدیدی
مدیر هماهنگی: شهرآشوب مفتاحی

منبع: آفتاب

کلیدواژه: تئاتر بر روی صحنه روی صحنه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۷۳۹۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلش برای «آسید کاظم» پر می‌کشید

دلش تنگ شده بود برای دنیای آسید کاظم، برای آن همه عاطفه‌ای که در آن دوران جریان داشت، برای مردی که برای کبوترش گریه می‌کرد ...

محمود استادمحمد دلش برای همه این چیزها پر می‌کشید.

به گزارش ایسنا، حالا سال‌هاست که محمود استادمحمد مهمان قطعه هنرمندان بهشت زهراست ولی «آسید کاظم» او همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد. در این سال‌ها چند بار کارگردان‌های جوان تئاتر این نمایشنامه را به صحنه برده‌اند و فردا (شنبه ۸ اردیبهشت ماه)  هم قرار است قاسم زارع آن را در تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه‌خوانی کند.

این برنامه، بهانه‌ای شد برای ما که کمی به سال‌های دورتر برگردیم و با مرور خاطرات گذشته، بخشی از دلتنگی‌های خود را برای تئاتری که داشتیم، برطرف کنیم.

محمود استادمحمد که نامش با نمایشنامه «آسید کاظم» گره خورده است، در گفتگویی که به مناسبت برگزاری بزگداشتش در سی و یکمین جشنواره تئاتر فجر با ایسنا داشت، درباره نمایشنامه «آسید کاظم» که خودش هم آن را بسیار دوست می‌داشت، گفته بود : «آسید کاظم» را خیلی دوست دارم، خودم هم به عنوان یک فرهنگ عتیق به آن نگاه می‌کنم. چند وقت پیش که محمد رحمانیان آن را نمایش‌نامه‌خوانی کرد، یک اجرایش را دیدم. محمد نه تنها زبان مردم را خوب می‌شناسد، ادبیات را هم خوب می‌شناسد اما وقتی بازیگران محمد، متن را اجرا می‌کردند احساس کردم که این متن نسبت به این بازیگران چقدر عتیق است! چقدر زبان این نمایش، دنیا آدم‌های این نمایش در فرهنگ سپری شده معاصر قرار گرفته است. من دنیای «آسیدکاظم» را خیلی دوست دارم، گاهی حسرت این دنیا را می‌خورم که چقدر محترم بود، چقدرعاطفی و چقدر ریشه‌دار بود. از اینکه یک انسان بنشیند برای کبوترش گریه کند، حسی به من دست می‌دهد که نمی‌توانم بگویم زیباست چیزی فرای زیبایی است.»

او که در ۲۰ سالگی این نمایشنامه را نوشته بود، درباره حال و هوای جوانان هم‌دوره خودش چنین گفته بود: «فکرش را بکن، مونولوگ «آدم از روزی که تو خشت می‌یاد تا روزی که رو خشت بیفته، بدبخته...»، ما کجا بودیم و یک جوان ۲۰ ساله چگونه به زندگی نگاه می‌کرد!»

ما اما شگفت‌زده شده بودیم که او چگونه در نخستین روزهای جوانی خود چنین نمایشنامه‌ای نوشته و او در پاسخ به حیرت‌زدگی ما گفته بود: «متن را در ۲۰ سالگی نوشتم. در ۲۰ سالگی خیلی کارهایم را کرده بودم. قبل از ۲۰ سالگی دو نمایش کارگردانی کرده بودم. آن وقت‌ها ریتم‌ ما تند بود. حکم زمانه بود. فقط من نبودم. بیضایی در چند سالگی «نمایش در ایران» را نوشت. اینکه یک نفر زیر ۲۰ سالگی نگاه تاریخی داشته باشد، خیلی مهم است چون نوشتن تا نوشتن با نگاه تاریخی دو مساله است. عباس نعلبندیان هم زیر ۲۰ سالگی چند اثرش را نوشته بود.»

حالا و با تغییرات هر روزه‌ای که تئاتر ما داشته است، نمایشنامه «آسید کاظم» هم واقعا گویی از عهد عتیق می‌آید و اما همچنان بخشی از بدنه تئاتر ما دلتنگ جهانی است که این نمایشنامه روایت می‌کرد. شاید به دلیل همین دلتنگی است که قاسم زارع هم تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفته. او قرار است با همراهی مسعود کرامتی، قاسم زارع، بهرام‌ ابراهیمی، فرهاد بشارتی، بهرام درخشان، علی عطایی‌حور، حسن شفیعی، دانیال ابراهیمی، آیدا قدرتی ساعت ۲۰ فردا، در هشتمین روز ماه اردیبهشت این نمایشنامه را در تالار استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر نمایشنامه خوانی کند.

انتهای پیام